Nieuwe CAO Rijk: Studieschulden aflossen via IKB – Heeft dit gevolgen voor andere werkgevers?

Onze aandacht werd getrokken door de passage waarin staat: “Per 1 januari 2025 wordt aflossing van studieschuld toegevoegd als IKB-doel. Werknemers kunnen jaarlijks maximaal € 2.000 uit hun IKB inzetten voor het aflossen van hun studieschuld bij DUO.” Dit lijkt een positieve ontwikkeling voor werknemers, maar het roept ook belangrijke vragen op over de gevolgen voor de loonheffingen en de WKR.

Het IKB is in essentie een bruto budget dat werknemers kunnen inzetten voor diverse doelen. Echter, de fiscale regels bepalen hoe een werkgever fiscaal moet omgaan met de keuze voor een bepaald doel. Voor het aflossen van een studieschuld bij DUO zijn er twee opties:

• De opname uit het IKB wordt eerst bruto in de loonadministratie verwerkt, waarna het netto deel dat resteert wordt gebruikt om de studieschuld af te lossen.
• De opname van het budget wordt niet in de loonadministratie betrokken en ten laste gebracht van de vrije ruimte van de WKR.

De tweede optie kan aanzienlijke financiële implicaties hebben voor werkgevers, vooral als meerdere werknemers tegelijkertijd gebruik willen maken van deze regeling.

Stel je voor dat een werkgever een vrije ruimte van € 40.000 heeft en deze ruimte is volledig benut. Als tien werknemers aan het eind van het jaar elk € 2.000 uit hun IKB willen inzetten voor het aflossen van hun studieschuld, resulteert dit in een eindheffing van € 16.000 voor de werkgever. Dit voorbeeld benadrukt het belang van duidelijke spelregels en goede monitoring van het gebruik van de vrije ruimte.

Wij zijn voorstander van initiatieven die de schuldenlast van werknemers verlagen, maar fiscale regels sluiten vaak niet direct aan op dergelijke positieve ontwikkelingen. Hierdoor ontstaat het risico dat de financiële lasten bij de werkgevers terechtkomen, wat niet de bedoeling kan zijn.

Indien dit nieuwe bestedingsdoel ook in andere cao’s wordt opgenomen, is het naar onze mening van groot belang dat er vooraf ook duidelijke afspraken worden gemaakt over de wijze waarop werkgevers om moeten gaan met deze regeling. Het nauwgezet monitoren van de vrije ruimte is hierbij naar onze mening ook van groot belang. Alleen zo kunnen we voorkomen dat goedbedoelde initiatieven leiden tot onverwachte financiële gevolgen voor werkgevers.