Fiscale due diligence; waarom niet gewoon een vrijwaring?

Een fiscaal due diligence probeert mogelijke belastingrisico’s, zowel op compliance als inhoudelijk vlak, in kaart te brengen voor een koper. Denk bij compliance-risico’s aan risico’s in de belastingfunctie zoals; worden de aangiftes intern of extern verzorgd, is er horizontaal toezicht, is er een belastingaudit geweest en wat waren de uitkomsten, zijn er rulings gehaald en zijn alle aangiftes tijdig en juist ingediend.

Inhoudelijke risico’s zijn zeer verschillend per belastingsoort. Hierin zijn vennootschapsbelasting, btw en loonbelasting de bekendste soorten maar het kan ook betrekking hebben op dividendbelasting of overdrachtsbelasting.
 

In de dagelijkse praktijk krijgen we regelmatig de vraag; Waarom is al dat onderzoek nodig als ik een belastingvrijwaring krijg van de verkoper? Het onderzoek is nodig omdat de meeste verkopers een niet al te uitgebreide vrijwaring willen geven. Want dit houdt hen nog verbonden met, of aansprakelijk voor, de onderneming die ze juist willen verkopen.

Voor hen voelt het alsof het ‘zwaard van Damocles’ nog boven hun hoofd blijft hangen, zolang de Belastingdienst nog een controle kan uitvoeren. Daarom geldt in principe; hoe meer onderzoek je doet, hoe beter je als koper in staat bent om een risico-inschatting te maken en hoe minder de garanties er hoeven te zijn.

Een belastingadviseur wordt geacht op de hoogte te zijn van de laatste regels en deze te interpreteren in het licht van de overname. Maar de detailgraad van de regels maakt ook dat geen enkele onderneming vrij is van ‘zonden’.

Er is altijd wel een aangifte te laat, onvolledig of niet met de juiste onderbouwing opgestuurd. Of de btw is niet volledig aangegeven, of de bijtelling van die ene huurauto is niet correct verwerkt in de loonheffing. Daarom en vanwege de continue veranderende regelgeving, is een fiscaal due diligence noodzakelijk.